pKp Muizen: aankondiging
Met onze beeldende en sociale interventie willen we samen met Muizenaars een script, theaterstuk, voorstelling, musical, performance,... ontwikkelen, waar verschillende stemmen samengebracht worden. Daarbij besteden we extra aandacht aan stemmen die over het algemeen minder gehoord worden. Het script/stuk wordt gemaakt samen met en uitgevoerd door Muizenaars. De bedoeling is om de uitvoering in de lente in première te laten gaan en daarna regelmatig te laten herhalen tijdens Muizen feest (jaarlijks, tweejaarlijks…). We beogen daarom een engagement te creëren zodat het werk een grond vindt bij een groep bewoners, trekkers. Het is daarbij duidelijk dat het proces, het traject naar de opvoering, en de relationele dynamiek die daarmee gepaard gaat, minstens even belangrijk zijn als de uiteindelijke voorstelling. Tot slot ontwerpen we ook een blijvend spoor van onze interventie die een plaats zal krijgen in de publieke ruimte.
(ontharding)
Met onze interventie willen we een instrument voortbrengen dat een blijvende reflectie en verbeelding oproept over manieren van (samen)leven in Muizen. We willen het script/stuk dat we ontwikkelen, opbouwen rond het begrip ‘ontharding’ en wat dit in/voor Muizen kan betekenen. Er is nood aan een betonstop en klimaatadaptatie noopt tot een ecologisch bewustzijn, maar deze vormen van ontharding kunnen volgens ons alleen maar op een democratische wijze tot stand komen wanneer er evenzeer aandacht besteed wordt aan maatschappelijke ontharding. Met grote zorg omarmen we de relationele dynamieken die binnen Muizen reeds bestaan en proberen via onze interventie nieuwe relaties op te bouwen. Ontharding betekent voor ons dan ook ‘verzachting’ van leefomgeving in de breedste zin.
(niet lineaire tijd)
Met de interventie willen we verandering niet opvatten als een lineaire structuur eigen aan onze modernistische vooruitgangsgedachte. Modernisering wordt volgens ons nog al te vaak gedacht als een verandering die zomaar wegveegt wat niet in het plaatje past. ‘Staying with the trouble’ (Donna Haraway) betekent vertrekken met grote aandacht, zorg en nieuwsgierigheid voor wat er is en niet zomaar inzetten op een ideologisch punt aan de einder. Maar we omarmen niet enkel wat er al is maar ook wat er nog kan komen, met een terugblik op wat er niet meer is. We verzamelen hiervoor zowel stemmen van het verleden, heden en toekomst. Deze komen samen, wisselen uit, vermengen zich intergenerationeel. We denken bijvoorbeeld aan het vroegere klooster waarin gastvrijheid belangrijk was, de huidige bezorgdheden over mobiliteit en speculaties voor de toekomst zoals andere manieren van omgaan met tijd zoals het boeddhistisch centrum doet. Deze en vele andere stemmen brengen we tezamen in het script, waarbij verleden/heden/toekomst samensmelten.
